JORDY BEUKEBOOM
human interest journalist - biograaf
JORDY BEUKEBOOM
Quindy van Oss (26) is zo iemand die niet de makkelijkste jeugd heeft gehad. Op internaten voelde hij zich bijvoorbeeld niet thuis. En later begon hij steeds meer wiet te roken en werd het krijgen van een joint een hoofdtaak in zijn leven. Hoe anders is het nu. Quindy zorgt zonder problemen voor zichzelf en zijn twee katten, sport alsof zijn leven er vanaf hangt en heeft al jaren niet meer gerookt. Bij De Prael is de halfbloed Amsterdammer al twee jaar een gewaardeerde kracht, die goed op weg is om gecertificeerd gastheer in de horeca te worden. Een verhaal over een jongen wiens hervonden levenskracht je niet anders kan dan ontroeren.

Geboren en getogen in Rotterdam groeide Quindy op zonder de echte aanwezigheid van zijn Guinee-Buissauaanse vader. Thuis bij zijn Nederlandse moeder en zus ging het niet zo lekker, waarna Quindy in verschillende internaten ging wonen. Nergens voelde hij zich echt thuis en uiteindelijk kwam hij in Almere weer bij zijn moeder te wonen. Op straat ging hij steeds meer wiet roken. “Een moeilijke periode. Het vele roken maakt je eigenlijk ziek, maar je denkt alleen maar hoe je aan weer een nieuwe joint kan komen.” Quindy besloot af te willen kicken. Een eerste poging mislukte, maar een week bij Jellinek bezorgde hem de gewenste bevrijding. “Het viel en valt eigenlijk mee om eraf te blijven. Ik kan nu veel meer leuke dingen met mijn leven doen, zoals sporten. Ik heb een nieuwe start kunnen maken.”

Kickboxen
Quindy sport vijf dagen in de week. Elke vrijdag loopt hij liefst vijftien kilometer hard. “In een mooi rustig tempo.” Op zondag loopt hij de stijf geworden spieren los, waarna op maandagavond een andere uitdaging op het programma staat. “Bij het Dag Activiteiten Centrum in Oost krijg ik les in kickboxen. Met mijn CIZ-indicatie kun je daar goedkoop sporten. Ik ben erg gemotiveerd en erger me er wel eens aan dat sommige andere leerlingen snel moe worden. Toch ben ik niet te fanatiek. Sporten is gewoon heel lekker, ik kan er mijn ei in kwijt.” Ook fitness en zwemmen beoefent de goedlachse twintiger, die al drie jaar zelfstandig woont in een containerwoning aan de Spaklerweg. “Ik kan daar prima wonen. Er zitten veel studenten. Eerst woonde ik in een ander blok. Daar was het wel onrustig en gebeurde er wel eens wat. Waar ik nu zit niet. Ik woon tussen twee vriendelijke meiden. De ene trok laatst als nieuwe buurvrouw in de woning, toen heb ik haar nog geholpen met een kast.”
Quindy woont via Cordaan en heeft ook een vaste mentor in Hanneke Butter. “Ik kan haar bereiken als er problemen zijn, maar soms ben ik zo druk dat ze me belt om te vragen of ik nog leef…” Quindy zorgt goed voor zichzelf en zijn twee katten. “Ik kook bijna elke dag. Zoals rijst met Chicken Tonight. Er is weleens gezegd dat ik een einzelgänger ben. Soms wel, maar soms is het ook wel lastig om met mensen in contact te komen. Bij De Prael gaat dat heel makkelijk. Ik kan niet zeggen dat ik al goede vrienden heb gemaakt, maar leuke kennissen zeker.” Sinds twee jaar werkt Quindy bij de bijzondere brouwerij in hartje stad. “Via het Botenproject, een andere dagbesteding, kwam ik in aanraking met De Prael. Ik had gehoord dat zij altijd op tijd de vergoeding betaalden, dus eerlijk gezegd was dat mijn eerste reden om hier te gaan werken.”

Proeflokaal
Inmiddels heeft Quindy ook andere redenen om het bij De Prael naar zijn zin te hebben. “Er is hier een ontspannen sfeer, het is gezellig. Lekker met iedereen een praatje maken. Op maandag verzorg ik hier de boodschappen voor de lunch en maak ik verschillende ruimtes schoon. Op woensdag en vrijdag werk ik in het Proeflokaal; ik sta achter de bar en bedien gasten. Dat doe ik ook in het kader van mijn mbo-opleiding horeca-assistent/gastheer op het ROC.” De spontane 26-jarige lijkt op het oog een perfecte man voor de horeca. “Ik denk dat ik er wel een goed inzicht voor heb. Verschillende klanten tegelijk helpen, op woensdag als het wat rustiger is wat meer voor de klant betekenen. Uitgebreid een servetje voor ze vouwen. We krijgen veel positieve reacties en we hebben ook vaste klanten. Natuurlijk maken we wel eens foutjes, maar dat moet kunnen. Op de drukke vrijdagavond leren we automatisch veel, terwijl we op woensdag de tijd hebben om het bewust te leren.” Quindy’s assortimentskennis en verantwoordelijkheidsgevoel zijn prima in orde. “We hebben hier lekkere bieren. Mijn favorieten zijn de Hepie & Hepie, Zwarte Riek en Johnny Red Label. Zelf drink ik alleen vrijdag na afloop van het werk. Als je doordeweeks gaat drinken kom je straks je bed niet meer uit.”
Quindy heeft maar een enkel punt van ergernis over zijn werk bij De Prael. “Ik heb een goed contact met mijn leermeester/manager. Het is alleen vervelend dat ik mijn werkbriefjes niet afgetekend krijg als zij afwezig is. Ik heb die briefjes nodig om op school mijn examens te kunnen doen.”

Wijn
En de toekomst? “Daar ben ik niet helemaal over uit. Op een cruiseschip werken lijkt me misschien wel wat. Of in een discotheek. Dat zal druk, maar leuk zijn. Ik zou graag meer willen leren over dranken en het mixen daarvan. Thuis heb ik nu een drankboek voor de Franse keuken, maar juist wijn ligt me niet zo. Geef mij maar een biertje!”
Quindy ziet zijn moeder elke week en neemt lekkere dingen mee voor haar honden. Ook met zijn zus heeft hij contact. “Verder heb ik nog halfbroers en -zussen. Eentje is net geboren! Sommigen van hen wonen in West-Afrika.” Ook alleen vermaakt Quindy zich prima. “Dammen op de pc, lekker tv kijken. Jahoor, ik red me wel.”

Interesse in De Mens
Quindy al twee jaar een voorbeeldige vrijwilliger
‘De ontspannen sfeer bij De Prael
zorgt voor veel gezelligheid’
- Interview voor Brouwerij De Prael, Amsterdam
- Maart 2012
VOORBEELDEN
Goalgetter
Rutger Baas
pleit voor
snellere doorstroming jeugd en samengaan
zaterdag
met zondag
Rutger Baas (29) is dit seizoen weer ouderwets in vorm bij de zaterdag 1. Mede door zijn doelpunten staan de mannen van Hans Verhoogt bovenin de 3e klasse B. Wat is eigenlijk de visie van de man die al jaren zo makkelijk de netten laat trillen? Jordy Beukeboom sprak Rutger over trainers, tegenstanders, de tweedeling zaterdag zondag, trainerschap en meer.

Rutger is erg te spreken over zijn trainer, die nog een jaar langer doorgaat. ‘Hans Verhoogt is tactisch en technisch de meest complete trainer die ik gehad heb. Hij maakt spelers persoonlijk beter en je kunt goed met hem over voetbal praten. Hans Bergsma vond ik ook een goede trainer. Gert-Jan Vlaming herinner ik me vooral als een heel gezellige man, die altijd mee ging naar uitjes. Bij de zondag gaf Ton Bras altijd leuke trainingen. Een goeie man, die een elftal tactisch prima neer kon zetten.’
Rutger vormt al een tijdje een goed op elkaar ingespeeld tandem met Michel Zeegers. ‘Met hem heb ik voetballend gezien de beste klik. Hij ziet mijn loopacties en andersom. We weten wat we van elkaar kunnen verwachten. En hij is natuurlijk een van onze beste voetballers. Als we over goede verdedigers praten moet ik Hans van der Vliet noemen. Toen ik met hem speelde zat hij al in de nadagen van zijn voetbalbestaan. Toch wist hij je op routine af te stoppen en was het altijd erg lastig om langs hem te gaan. Kun je nagaan hoe goed hij vroeger geweest moet zijn.’
Kaarten
‘Soms krijg ik weleens dubbele dekking van een tegenstander. Maar dat geeft niet, andere spelers kunnen bij ons ook een goal maken. Voor aanvang van de tweede seizoenshelft kijk ik wel altijd tegen welke club ik nog niet gescoord heb. Er zijn soms tegenstanders die tegen me gaan praten. Als het grof wordt lach ik erom of negeer ik het. Zoiets kan ik heel snel naast me neer leggen. Zelf heb ik dit seizoen vier gele kaarten gekregen, een voor praten en twee voor een overtreding. Dan was ik net te laat. Helaas ben ik nu geschorst voor de eerstkomende wedstrijd. Het voorkomen van kaarten speelt echter niet door mijn hoofd, want ik denk dat als je dat doet je de kantjes er vanaf gaat lopen.’ Is Rutger weleens gespannen voor een wedstrijd? ‘Als we om een periodetitel spelen of tegen de toppers in de competitie dan voel ik een gezonde spanning. Zo van ‘nu moeten we’. Je bent dan extra blij als het lukt, van zo’n overwinning geniet je meer dan van een andere.’
We zijn benieuwd hoe Rutger kijkt naar de toekomst van sv Ouderkerk. ‘Ik denk dat Ouderkerk een stabiele tweedeklasser kan worden, met een keer een uitschieter naar boven. Het is dan wel belangrijk dat de jeugd eerder kan doorstromen. In de breedte wordt je dan sterker. We hebben uitstekende jeugdteams, maar de stap naar de senioren is fysiek en qua tempo groot, daar moeten die jongens aan wennen. Maar nu mogen de goede voetballers uit onze A en B er nog niet aan proeven. Als ze dan al achttien zijn bij de overstap hebben ze een achterstand. Ook ben ik een voorstander van een samenvoeging van de zaterdag en zondag. We hebben als spelers eens gevraagd aan het bestuur om hier onderzoek naar te doen. Er is toen een enquête gehouden, maar daarna hebben we er weinig meer over gehoord. De grootste moeilijkheid zal zijn op welke dag er dan gespeeld moet gaan worden. Zelf heb ik geen voorkeur. Vroeger heb ik al een paar jaar op de zondag gespeeld. Ik kijk wel eens bij de huidige zondag 1. Het is een jonge ploeg die veel strijd levert, voetballend zijn ze denk iets minder dan wij.’

Bijnaam
Rutger is zelf sinds kort ook actief als trainer. ‘Mark Paludanus heeft me gevraagd om te helpen bij zijn voetbalschool. Op dinsdag geef ik de jeugd training in traptechniek en looptechnieken. Of ik laat ze zien hoe ze hun lichaam kunnen gebruiken. Ik probeer het training geven dit seizoen stap voor stap onder de knie te krijgen. Bij de D1 van trainer Bas van Bergen wil ik dit seizoen graag een keer meelopen. Ik vind het tot nu toe hartstikke leuk, maar in de toekomst moet blijken of ik hiermee verder wil. Ik kijk ook graag bij mijn broertje Jeffrey, die in de C1 speelt. Eigenlijk doe ik dat te weinig. Dit seizoen gaat hij met stappen vooruit en begint echt een goede voetballer te worden.’
Ouderkerk-speler Jan van Oest heeft Rutger zijn bijnaam RuBa gegeven. ‘Met Jan heb ik vroeger de Rijdende Disco opgezet. Wij waren niet zo bekend en goed als dat Marcel van Wieringen en mijn broertje Kenny nu zijn. Jan gaf me toen de bijnaam RuBa. Ik word nu vaker RuBa genoemd dan Rutger, maar dat vind ik alleen maar leuk.’ Zelf zorgde Rutger voor de bijnaam Gonnie voor Michel Zeegers. ‘Wij werken samen op kantoor. Edwin Evers had het toen op Radio 538 steeds over zijn koffiejuffrouw Gonnie. Wij hebben elkaar toen een dag lang Gonnie genoemd. Bij hem is dat blijven hangen, en dat vindt ie eigenlijk vreselijk.’
Zou Rutger gelukkig kunnen zijn in een leven zonder voetbal? Eerst is hij overtuigd: ‘Natuurlijk.’ Later komen er wat meer twijfels. ‘Het zou voor mij een omschakeling zijn als ik niet meer zou kunnen voetballen, door een zware blessure bijvoorbeeld. Dat zou pittig zijn en tijd vergen. Gelukkig ben ik niet vaak geblesseerd. Ik heb alleen zwakke rug, die ik twee keer per jaar laat kraken. Als ik spanning in mijn hamstrings voel weet ik dat het weer tijd is om te gaan. Mijn vriend en oud-Ouderkerk-speler Ruud Samsom kan niet meer voetballen omdat hij geen kraakbeen in zijn knie meer had. Zoiets gun je niemand. Gelukkig haalt hij nu veel plezier uit zijn nieuwe hobby fietsen. Zelf hoop ik zo lang mogelijk voor het eerste van sv Ouderkerk te kunnen voetballen.’

Anderen over Rutger:

Rik Verkaik (sportjournalist en al jaren medespeler van
Rutger in de zaterdagselectie):













‘Rutger is helemaal bezeten van het spelletje voetbal. Niet alleen van voetbal trouwens, want hij kijkt op televisie ook naar de meeste andere sporten. Hij is ook volledig op de hoogte van alle ins en outs van de voetbalclubs uit onze regio, hij pluist alle internetsites af naar informatie. Zo is hij ook altijd op de hoogte van onze aankomende tegenstander.’

‘Na het vertrek van doelman Sven Kouwenhoven, die veel regelde voor de selectie buiten het voetbal om, heeft Rutger die rol op zich genomen. Hij is dus van grote waarde voor de zaterdagselectie. Rutger is, ondanks het feit dat hij eigenlijk toch wel opgesteld wordt door de trainer, iemand die altijd komt trainen. Een echte liefhebber dus.’

‘Verder hebben we samen een weddenschap lopen. Wie de meeste caps (totaal aantal gespeelde wedstrijden in het eerste elftal voor OSDO of sv Ouderkerk) heeft gehaald aan het einde van het seizoen, moet voor vijftig euro bier halen (Rik is zelf overigens tegenwoordig geheelonthouder, JB). Ik heb nu nog een voorsprong van ongeveer acht wedstrijden, dus het is aannemelijk dat hij die weddenschap gaat winnen. Eigenlijk wil ik dat Rutger wint, want als hij speelt worden er goals gemaakt, pakt het eerste elftal punten en maken we dus kans op promotie naar de tweede klasse. Met een grote glimlach zal ik dus binnenkort mijn portemonnee wel moeten trekken.’

Hans Verhoogt (zit in zijn derde seizoen als trainer van sv Ouderkerk zaterdag, en heeft verlengd voor nog een seizoen):















'Rutger is heel belangrijk voor ons, hij heeft een neusje voor de goal en kan zowel de assist als de goal verzorgen. Elke tegenstander houdt hem in de gaten, Rutger is de daar de afgelopen jaren met zijn extra ervaring wat gehaaider in geworden.
Ik heb hem in mijn beginperiode aangegeven dat hij best geduldiger mag zijn. Hij is een speler die in en om de zestien belangrijk is, hij hoeft van mij geen hoeken in te duiken. Het met wat meer geduld op de ballen wachten doet hij tegenwoordig uitstekend. Daarnaast is Rutger een zeer betrokken jongen bij het team. Hij is plichtsgetrouw, slaat geen training over en denkt graag mee over voetbalsituaties. Omdat hij heel open en geïnteresseerd is kun je met hem lang en intensief over voetbal praten.'


Jordy Beukeboom (auteur van dit artikel en toeschouwer):





'Ik denk dat Rutger een zeer complete aanvaller is. Zijn techniek is uitstekend, zijn balaannames vaak perfect en zowel in de passing als met het schieten beschikt Rutger over nauwkeurigheid, inzicht en schotkracht. Qua postuur, uiterlijk en het bewegen op het veld lijkt Rutger op AS Roma-icoon Francesco Totti. Net als Totti loopt Rutger als een sluwe vos in en rond de zestien, loerend op de juiste plek om een bal te kunnen krijgen. Rutger staat natuurlijk wel iets dieper dan Totti, maar net als de Italiaan is Rutger geen typische spits. Hij vraagt graag om ballen om in het gehele spel betrokken te zijn en niet alleen als eindpunt van een aanval.
Rutger heeft niet de grootste fysiek en gaat de duels liever uit de weg. Eenmaal aan de bal beschikt hij over een fijne versnelling, die menig verdediger als een houten klaas achter kan laten. Met zijn scorend vermogen heeft sv Ouderkerk met Rutger een sterke sleutel in handen om promotie naar de tweede klasse te kunnen afdwingen.'
Hobby-schilderes Willy Zeldenrijk vereerd met
eerste individuele expositie op het gemeentehuis
Nadat haar kinderen op eigen benen stonden zocht Willy Zeldenrijk – de Haan uit Ouderkerk aan de Amstel een nieuwe hobby. Op 38-jarige leeftijd begon ze zo met het schilderen van realistische aquarellen. Dertig jaar later en veel schilderservaring rijker opende ze ruim een maand geleden haar eerste individuele expositie in het gemeentehuis van Ouder-Amstel. Haar kunstwerken oogsten veel lof en zorgen zelfs voor geïnteresseerde kopers. Een uit de hand gelopen hobby is zo geboren. 'Maar mijn kleinkinderen beslissen of een schilderij verkocht mag worden of niet.'
Mevrouw Zeldenrijk (68) was vroeger een huisvrouw die haar man, melkveehouder Klaas, de dagelijkse praktische taken uit handen nam. Ook werd ze al jong moeder. Na de geboorte van haar eerste zoon (op 20-jarige leeftijd) kreeg ze later nog een dochter en een zoon. Toen alle kinderen klaar waren met de middelbare school was Willy 38 en werd het tijd voor haarzelf. ´Ik wilde een hobby voor mezelf hebben, en dat werd schilderen. Eerst nog met aquarel, later ben ik op acryl en olieverf overgestapt.´ Al snel schreef ze zich in bij een Ouderkerkse schildersclub van de stichting voor welzijnswerk SSO (heet nu Coherente, redactie). De gezelligheid beviel haar goed, maar de kwaliteit van de docenten was wisselend.
Vijftien jaar geleden besloot ze dan ook de overstap naar Amstelveen te wagen. 'Hier langs de Amstel werkte een beroepskunstenares. Zij heeft mij voorgesteld om in Amstelveen onder haar leiding te komen schilderen. Nu is ze helaas geen docent meer, maar inmiddels zit ik in een groep schilders in Amstelveen. Daar kom ik eens per week voor 2,5 uur. Thuis schilder ik normaal gesproken niet, omdat ik genoeg andere dingen te doen heb. In de zomer ligt de club stil en schilder ik soms wel thuis.'
In Amstelveen kon Willy zich in de vaste groep schilderaars (hobbyschilders en autodidacten) ontwikkelen. ´Tegenwoordig ben ik de jongste, helaas zijn er ook al medecursisten ons ontvallen. We zijn nu met allemaal vrouwen, alleen de docent is een man. Hij is erg goed voor onze groep, hij heeft humor en kan goed doceren. Bij de vorige docente was dat helaas niet het geval. Het was een schat van een meid met een heel lief karakter, maar ik stond stil in mijn ontwikkeling. Gelukkig zijn een paar van onze leden erg goed in het op een prettige manier brengen van een vervelende boodschap. Nu hebben we dus Rob van der Schoor als professioneel academisch opgeleidedocent, die ons vele schilderstechnieken heeft aangeleerd, zoals schilderen met het paletmes. Daarmee maak je dan een soort hoopjes van verf. Ook verwerk ik soms zand in schilderijen, wat ik met kleefstof (gel medium) vastzet waarna ik er weer overheen schilder. Dan krijg je een grovere structuur. Allemaal erg leuk om te doen!'

Gezelligheid
Mevrouw Zeldenrijk rijdt auto en reist zelfstandig naar het oosten en zuiden van het land voor workshops. ´Daar ben ik onder andere in aanraking gekomen met heel fijn schilderwerk in olieverf op waterbestendige MDF-houtplaatjes (samengeperste houtvezels) van ansichtkaartformaat. Om dat goed te doen heb je soms een loep nodig, maar het is een leuke afwisseling.´ Willy maakt haar tripjes naar workshops helemaal alleen. ´Dit is echt mijn ding, wat ik zelfstandig wil beleven, ook om onbekende kunstschilders te ontmoeten. Op de schildersclub zit ik ook in een apart hoekje. Ik hou van gezelligheid en ik regel de koffie en wat lekkers, maar iets bereiken en mezelf ontwikkelen is ook heel belangrijk.´
Hoewel Willy erg actief is binnen de Ouderkerkse dorpsgemeenschap heeft ze haar schilderwerk bewust wat op de achtergrond gehouden. ´Toen de expositie werd aangekondigd in jullie blad waren sommige mensen verbaasd. “Willy, ik wist helemaal niet dat jij schilderde?” Maar mensen hoeven niet alles van me te weten, in een dorp wordt toch al veel over elkaar gepraat.´ Ze vindt het leuk als ze 'per ongeluk' een schilderij verkoopt. ´Er wordt weleens gevraagd of ik iets in opdracht wil maken, maar die verwijs ik allemaal door. Naar Bert Verheul bijvoorbeeld, die hier verderop woont en mooi huisjes kan schilderen. Als ik iets in opdracht zou gaan maken komt er teveel stress bij kijken. Ik wil wel dat mensen die iets kopen het schilderij ophangen. Ik schilder niet om het in een schuur te laten verstoffen.´

Expositie
De aan de Amstel woonachtige Ouderkerkse heeft een vaste werkwijze. Ze fotografeert een dier, plant, landschap of object in haar nabije omgeving en gaat dit vervolgens naschilderen. Soms gebruikt ze een ansichtkaart of een plaatje uit een tijdschrift. ´Met mijn fototoestel moet ik heel dicht bij vogels komen, voor ik ze in beeld heb zijn ze al gevlogen.´ Toen Willy van haar muzieklerares bij het muziekcollectief hoorde dat de gemeente Ouder-Amstel exposanten zocht, greep ze haar kans. ´Ik had weleens meegedaan aan een gezamenlijke expositie, maar nog nooit aan een individuele. Yvetta Kuchar van de gemeente heeft me erg goed geholpen. Ze heeft mijn werken op kleur gerangschikt en geeft me advies. Bepaalde schilderijen wilde ik liever niet exposeren, omdat ik er niet tevreden over was. Ik zie mezelf ook niet als schilderes, eerder als een hobbyist. Maar Yvetta heeft me overtuigd dat ook die schilderijen bij sommige mensen in de smaak zouden vallen, en ze heeft gelijk gekregen. Samen hebben we er ook voor gezorgd dat de expositieborden op een goede manier geplaatst werden, zodat we de schilderijen beter konden presenteren. De lichtspotjes maken het extra mooi.´
De expositie werd geopend in het gezelschap van haar familie, schildervriendinnen, vrienden, kennissen en belangstellenden. ´Er waren ruim zestig mensen, toch heel wat. Wethouder Barbera Veltkamp heeft de opening verricht en een mooie speech gehouden. Ik heb veel complimenten over mijn werk gekregen.´ Uiteindelijk heeft Willy zelfs minstens één schilderij verkocht. ´Aan een onbekende mevrouw uit Ouderkerk. Die belde mij op en vertelde dat ze zo vrolijk werd van mijn schilderij van een veld papavers.'
Een aantal schilderijen blijft echter in de familie. 'Onze kleinkinderen spelen altijd met onze hond Beertje, en zijn schilderij mag dan ook echt niet weg. Mijn schilderij van kleindochter Femke in een plukveld van tulpen blijft bijvoorbeeld ook hier.' Willy is momenteel aan het werk met een schilderij van een koe. 'Dat vindt mijn zoon leuk. Ik had al een blaarkop geschilderd, maar hij wil liever een zwartbonte koe. Als hij deze mooi vindt dan krijgt hij het.'

De expositie van schilderijen van Willy Zeldenrijk heeft tot eind maart zes weken in het gemeentehuis gehangen. Mocht u het gemist hebben en toch geïnteresseerd zijn, dan kunt u Willy bellen (tel. 020 – 496 1497) om een kijkafspraak te maken of om een catalogus van haar werk voor inzage te lenen.
'Willy is heel bescheiden, maar
ze kan echt wel schilderen'
Yvetta Kuchar begeleidde Willy Zeldenrijk als coördinator exposities voor de gemeente Ouder-Amstel. Nadat Willy was aangemeld is Yvetta bij haar langs geweest om de schilderijen te beoordelen.

'Het is een heel lieve vrouw, die wat onzeker was over haar werk. Ze dacht dat ze waarschijnlijk niet door de 'commissie' heen zou komen. Maar ik vond haar schilderijen mooi, ook degenen waarover ze niet zo te spreken was. 'Doe het gewoon!', heb ik haar toen gezegd. We hebben toen eerst al haar werk gefotografeerd en verzameld in een presentatiebrochure. Later hebben we de expositieborden met onderschriften in elkaar gezet. Voor de opening van haar expositie had Willy maar zes mensen verwacht, maar dat werden er bijna zeventig... Haar schilderijen zijn erg goed ontvangen, veel mensen hebben positief gereageerd, zelfs al tijdens het ophangen.'
De volgende expositie wordt verzorgd door Luc Houweling uit Duivendrecht. Zijn (sur)realistische werk zal vanaf heden ruim zes weken in het gemeentehuis te bewonderen zijn. Zie ook www.luchouweling.nl Hij wordt opgevolgd door het thema 'Positief Denken 2013'. Voor deze expositie hebben zestien organisaties in Ouder-Amstel een houten paneel beschilderd en creatief bewerkt.
Nieuwe aanmeldingen om als amateur-kunstenaar in elke discipline op het gemeentehuis te exposeren zijn altijd welkom. U kunt uiteraard ook iemand opgeven. Bel Yvetta Kuchar, tel. 06 1497 5747, e-mail: expoamstel@gmail.com.
Kijk voor meer artikelen op:
http://jordybeukeboom.jigsy.com